Indie Parki Narodowe

Indie są jednym z najbardziej zaludnionych krajów na świecie, co stopniowo doprowadziło do częściowej degradacji środowiska przyrodniczego. Z niegdyś wspaniałej przyrody zostało bardzo niewiele, lasy zostały wycięte, ustępując miejsca polom uprawnym. W takiej sytuacji, ocalałe obszary przyrody objęto ochroną tworząc parki narodowe i rezerwaty.

Pierwsze parki narodowe

Pierwszy park narodowy w Indiach utworzono w 1935 r. pod nazwą Hailey (obecnie Im Corbett), do 1970 r. powstało ich zaledwie pięć. W latach 70-tych XX w. uchwalono ustawę o ochronie przyrody i ochrony poszczególnych gatunków zwierząt. Odtąd przez kolejne 20 lat powstało 96 parków narodowych, a obecnie jest ich 166. Parki narodowe w Indiach zajmują 1,16 proc. powierzchni kraju. Planuje się utworzenie kolejnych parków, które są w toku zatwierdzenia przez odpowiednie władze.

Różnorodność biologiczna

Parki narodowe Indii wyróżniają się dużą różnorodnością biologiczną. Stanowią niepowtarzalne połączenie dzikiej przyrody przechodzącej miejscami w wielkie połacie torfowisk i sawannowych łąk. Są siedliskiem wielu zagrożonych gatunków zwierząt, takich jak: tygrys bengalski, słonie, puma czarna, kilkaset gatunków ptaków i in. Na terenie parków można też spotkać niezliczone stada jeleni, lampartów, guźców, szakali, sambarów oraz makaków.

Formacje roślinne

Na florę parków indyjskich (w większości) składają się gęste lasy - dżungle. Odgłosy dżungli imponująco brzmią zwłaszcza rano, uświadamiając odwiedzającym turystom niebezpieczeństwa, jakie tu czyhają oraz potęgę natury. Warto wspomnieć, że to właśnie z lasów indyjskich inspirację czerpał Kipling tworząc Księgę Dżungli. W lasach, oprócz drzew liściastych rosną liczne, egzotyczne krzewy i wiele gatunków roślin m.in. bambusy, eukaliptusy, bauhinie (tropikalne rośliny ozdobne) i lantany. W środkowej i południowej części Indii spotyka się sucholubne zarośla krzaczaste, zaś na sawannach – akacje i drzewa sandałowe.

Na liście UNESCO

Część parków narodowych w Indiach zostało wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO, są to: Kaziranga w Asamie (występowanie jednorogich nosorożców indyjskich), Keoladeo w Radźasthanie (ostoja ptactwa wodnego), Sundarbans w Bengalu Zachodnim (namorzyny delty Gangesu) i Nanda Dewi w Uttar Pradeś oraz sanktuarium Manas w Asamie (czarne kangury, bawoły, tygrysy).

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies